در این حالت، فرد یا شرکت صاحب برند به صورت انحصاری و بدون محدودیت زمانی مالکیت آن را در اختیار دارد.
2. مالکیت محدود:
در این حالت، صاحب برند مالکیت آن را برای مدت زمان محدودی (معمولاً 10 سال) دارد و باید برای تمدید آن اقدام کند.
3. مالکیت با پروانه استفاده (لیسانس):
در این حالت، مالک برند به فرد یا شرکت دیگری مجوز استفاده از آن را با پرداخت هزینه و براساس قرارداد میدهد. مالک اصلی هنوز مالکیت برند را در اختیار دارد.
پس به طور خلاصه، مالکیت برند ممکن است به صورت انحصاری، محدود یا با اعطای پروانه استفاده باشد که هر کدام شرایط و الزامات خاص خود را دارند.
مالکیت در برند
در قوانین ثبت برند در ایران، برخی اشخاص حقیقی و حقوقی نمی توانند اقدام به ثبت برند کنند. این اشخاص عبارتند از:
1. اشخاص حقوقی دولتی:
سازمان‌ها و نهادهای دولتی نمی توانند برند خود را ثبت کنند.
2. اشخاص حقوقی غیر انتفاعی:
موسسات خیریه، بنیادها و سازمان‌های مردم‌نهاد به طور معمول اجازه ثبت برند ندارند.
3. اشخاص حقیقی خارجی:
افراد غیرایرانی که در ایران اقامت ندارند، نمی توانند برند خود را در ایران ثبت کنند.
4. اشخاص حقوقی خارجی:
شرکت‌های خارجی که در ایران شعبه یا نمایندگی ندارند، نمی‌توانند برند خود را ثبت کنند.
همچنین، برخی عناوین و نشان‌های خاص نیز قابل ثبت به عنوان برند نیستند، مانند پرچم، نشان‌های دولتی و لوگوهای سازمان‌های بین‌المللی
بدون دیدگاه